ایده اصلی طرح در تعامل با کانتکست پروژه، توجه به شاخصه های ساخت ابنیه ی مسکونی در معماری بومی منطقه است. در معماری مسکونی گیلان، فضای مربع اتاق ها چهار وجه مساوی دارد، ماهیت آن ایستاست و معنای سکون را به همراه دارد، چنین فضایی با برخورداری از حداقل پویایی، آرامش و امنیت را به همراه دارد. در عین حال تراس ها (تلارها) با ساختاری کشیده نقش فضای پویای خانه را بازی می کنند. این تناسبات در درون طراحی لحاظ شده و تایپ های ویلایی بر اساس آن شکل گرفته است.

ترکیب حجمی ویلاها به گونه ای است که ابنیه از حداکثر میزان نور و تهویه برخوردار باشند و ارائه ای مدرن از معماری بومی منطقه را به نمایش بگذارند. بازشوها عموما در جهت عمود بر بادهای غالب (شمالی – جنوبی )قرار گرفته اند تا بتوان در زمان وزش بادهای روزانه ی ناشی از دریا با کاستن از میزان رطوبت، شرایط آسایش خانه را بهبود بخشند. افزون بر این با افزایش میزان نفوذ نور خورشید به درون بنا در ایام سرد سال می توان از توان گرمایشی آن نیز بهره برد و با استفاده از روش های غیر فعال طراحی ساختمان در مصرف انرژی صرفه جویی کرد.

پلان های هر واحد به نحوی طراحی شده که طبقه ی دوم در تایپ دوطبقه و طبقه ی اول در تایپ یک طبقه نقش “تلار” را بازی می کند. وجود چنین فضایی فارغ از اثر فرهنگی – زیستی، می تواند در ایام گرم سال مفری برای گذران زیست روزانه باشد.

همچنین مجموعه به دلیل همجواری با یک قبرستان محلی با در نظرگرفتن بافرهای گیاهی ای که از گونه‌های بومی تشکیل شده است، علاوه بر تاثیرمثبت زیست محیطی و زیبای شناسانه ی آن، حریم محیطی قبرستان را نیز رعایت می کند. این ساختار گیاهی درون مجموعه نیز ادامه پیدا می کند تا بتواند با ایجاد محرمیت برای هر ویلا بهره وری از آن را نیز کاراتر کند.